Prawidłowo prowadzona terapia ręki to nie jest praca tylko z dłonią.

Rozwoju sensomotorycznego nie da się rozdzielić od rozwoju małej motoryki. Na podstawie dwóch głównych praw rozwoju ruchowego: cefalokaudalnego i proksymodystalnego wiemy, że tylko w momencie uzyskania prawidłowej stabilizacji centralnej możliwy jest rozwój kontroli
w częściach dystalnych, czyli ręce i stopie.

• umiejętności manipulacyjne,
• prawidłowa percepcja czuciowa – dotyk i propriocepcja
• koordynacja obustronna kończyn górnych,
• kontrola posturalna ciała: prawidłowe napięcie mięśniowe, prawidłowa stabilizacja centralna, siła i wytrzymałość mięśniowa, prawidłowa ruchomość stawowa.

Terapia jest wskazana, gdy zauważymy, że dziecko:

• ma nieprawidłowe napięcie mięśniowe – wyraźnie obniżone lub podwyższone, szczególnie w obrębie obręczy barkowej, ale również innych części ciała
• nie potrafi prawidłowo siedzieć przy stole, garbi się, pochyla na jedną stronę
• kręci się, jest w ciągłym ruchu, dociska dłonie do blatu, siada na dłoniach
• nie potrafi trafić do celu
• nie lubi rysować
• nie lubi zabaw manipulacyjnych i wymagających precyzyjnego dopasowywania
• ma kłopoty z cięciem, lepieniem, wiązaniem sznurowadeł, zapinaniem guzików
• ma problemy z nauką i wykonywaniem czynności samoobsługowych
  i czynności dnia codziennego, wykonuje je zbyt wolno lub zbyt szybko
• posługuje się prawą i lewą ręką w jednakowym stopniu
• wykazuje niechęć do dotykania niektórych faktur
• ma nieprawidłowy chwyt pisarski- zbyt luźno lub zbyt mocno trzyma długopis, kredkę, nieprawidłowo – za słabo lub za mocno dociska go do kartki

• dostarczanie wrażeń dotykowych
• usprawnianie motoryki dużej i małej
• zrównoważenie napięcia mięśniowego
• doskonalenie koordynacji ruchowej
• poprawa stabilizacji centralnej
• doskonalenie koordynacji obustronnej
• doskonalenie koordynacji wzrokowo – ruchowej
• doskonalenie umiejętności przekraczania linii środkowej ciała
• doskonalenie umiejętności wykonywania ruchów izolowanych

Co to jest?

Terapia bazuje na genetycznie uwarunkowanym rozwoju ruchowym i uwzględnia całościowe funkcjonalne wzorce ruchowe, pojawiające się w rozwoju kończyn dolnych noworodków
i niemowląt. Terapia tkanek miękkich ma na celu usunięcie przykurczy mięśniowych, stwarzając warunki dla prawidłowej mechaniki stawowej. Terapia zawsze wykonywana jest przy wykorzystaniu pozycji wyjściowych opartych na trójpłaszczyznowych wzorcach od biodra po stopę. Ograniczenia znoszone są w obrębie całego łańcucha kinematycznego kończyny dolnej, co w efekcie skutkuje korekcją wadliwego ustawienia w konkretnym stawie. (B.Zukunft – Huber, Trojpłaszczyznowa manualna terapia wad stóp u dzieci)

Dla kogo?

Trójpłaszczyznową terapię manualną stóp stosuje się m.in. w przypadku:

• stopy sierpowatej
• stopy wężowatej
• stopy końskiej
• stopy hakowatej

• stopy płasko – koślawej
• zmianach ustawienia osi kończyn dolnych