Twoje dziecko nie lubi się przytulać, masz wrażenie, że jest w ciągłym ruchu, wpada na przedmioty, nie potrafi zatrzymać się przed ścianą? Ponadto nie lubi bawić się w piasku, lepić z plasteliny, na obcinanie paznokci reaguje ucieczką, a wszystkie metki w ubraniach musisz zawsze usuwać? To mogą być objawy zaburzeń integracji sensorycznej.

Co to jest integracja sensoryczna (SI)?

Integracja sensoryczna to taka organizacja bodźców, która umożliwi ich późniejsze wykorzystanie.

• To podświadomy proces zachodzący w mózgu,
• Porządkuje informacje docierające do zmysłów (smak, zapach, wzrok, słuch, ruch, grawitacja, pozycja ciała w przestrzeni),
• Nadaje znaczenie temu, co jest aktualnie ważne, poprzez sekwencję informacji, które do nas docierają (np. słuchanie nauczyciela i ignorowanie hałasu docierającego zza drzwi),
• Pozwala nam celowo działać i celowo reagować na sytuacje, których oświadczamy (tzw. odpowiedź adaptacyjna),
• Tworzy fundamenty edukacji i zachowań społecznych.
• Jean Ayres, Dziecko a integracja sensoryczna)

Jak wyglądają zajęcia integracji sensorycznej (SI)?

Terapia zaburzeń integracji sensorycznej przeznaczona jest przede wszystkim dla dzieci
w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, które mają trudności w codziennym funkcjonowaniu. W naszym gabinecie pracujemy także z niemowlętami, które mają np. problemy z jedzeniem czy spaniem, wskazując rodzicom, jak powinni postępować, by zapobiec rozwinięciu pełnoobjawowych zaburzeń integracji sensorycznej.

Zadaniem terapii integracji sensorycznej jest dostarczenie odpowiedniej ilości bodźców sensorycznych. Jest to dla dzieci przed wszystkim świetna zabawa, podczas zajęć dzieci huśtają się na różnych huśtawkach, w hamaku, jeżdżą na deskorolce, wspinają się na drabinki, pokonują tory przeszkód, skaczą i dotykają różnych faktur. Dzięki takiej zabawie poprawia się integracja bodźców zmysłowych i wzmacniane są procesy nerwowe, będące bazą do rozwoju konkretnych umiejętności (np. pisania, czytania, jazdy na rowerze).

Zajęcia integracji sensorycznej odbywają się w specjalnie przystosowanej do tego sali, zwykle raz lub dwa razy w tygodniu po 50 minut. Ważna jednak jest praca z dzieckiem w domu. Efekty terapii można czasem zauważyć już po kilkunastu zajęciach, ale by były one trwałe powinna ona trwać co najmniej rok.

Jak można wspomagać rozwój integracji sensorycznej na co dzień?

• Zachęcaj dziecko do aktywności ruchowej, każdego dnia znajdujcie czas na aktywności ruchowe, ślizganie, skakanie, huśtanie i inne,
• Pamiętaj, że szybki ruch z częstą zmianą kierunku ma charakter pobudzający,
  a powolny i rytmiczny jak np. kołysanie ma charakter kojący, wyciszający,
• Nigdy nie kołysz i nie obracaj dziecka przesadnie i przez określony czas, tylko obserwuj jego reakcje,
• Zachęcaj do aktywności wspierających rozwój równowagi dziecka, takich jak jazda na rowerze, rolkach,
• Próbuj zabaw, które wymagają koordynacji oczu, głowy, rąk, takich jak: łapanie
  i rzucanie piłką, rzuty do celu, pływanie, piłka nożna,
• Baw się z dzieckiem przed lustrem w pokazywanie i nazywanie poszczególnych części ciała oraz pokazywanie jak one się poruszają z nazywaniem kierunku (np. ręka prostuje się i zgina),
• Podczas ubierania i rozbierania zachęcaj dziecko do dotykania, brania do rąk różnorodnych tkanin, z których uszyte są ubrani, zwracajmy uwagę na ich kolor, nazywaj zarówno strukturę jak i kolor, porównuj miękki- sztywny, gładki- szorstki itd.
• Baw się z dzieckiem we wszelkiego rodzaju zabawy „brudzące ręce” – lepienie z piasku, malowanie paluszkami, przesypywanie, dotykanie, szukanie różnych przedmiotów np. w kaszy, fasoli,
• Rozpoznawaj z dzieckiem różne dźwięki z otoczenia np. szklanek napełnionych wodą, instrumentów muzycznych, odgłosów zwierząt.